ผมสูญเสีย 10 หมื่นดอลลาร์และพบเสียงของตัวเอง

อัลกอริธึมที่ซื้อความเงียบ

ฉันจำคืนคืนคืนคืนคืนเมื่อราคากระโดดขึ้น 280% มันไม่ใช่ความโลภะ—มันคือความโศกที่สวมรอยแห่งการเติบโต MSTR ซื้อ BTC มูลค่า 400 ล้านดอลลาร์ไม่ใช่เพราะมันสมเหตุผล—แต่เพราะความเงียบกลับให้ผลตอบแทนมากกว่ารายรับ ในการเงินแบบดั้งเดิม คุณค่าอยู่ในกระแสเงินสดและหนี้สิน แต่ตรงนี้? คุณค่าอยู่ในเรื่องเล่า—บริษัทกระซ้ำความเชื่อมั่นให้อัลกอริธึม

เมื่อสภาพคล่องกลายเป็นพิธีกรรม

เราเรียกมันว่า “ซื้อคริปโต” เหมือนพิธีกรรม และไม่มีใครถามว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเพลงหยุดลง ตลาดไม่วัดค่าจากอัตราแฮชหรือเครื่องขุด—แต่วัดจากความหวังที่ห่อหุ้ใน FOMO และถักทอดเป็นคำเทศนา Chainalysis เปิดเผยข้อมูลแก่ผม: บริษัทที่ถือ ETH ไม่ได้เติบโต—พวกเขาก็เพียงถอยห่างเงียบ

อภัยของงบดุล

Ark Investขายหุ้น Circle สี่ครั้งปีก่อนหน้านี้—not เพราะผิด—but เพราะพวกเขากลัวกลัวกลัวกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ ห้องประชุมไม่กระซ้ำตัวเลขอีกต่อไป; มันสวดมนตร์ที่เขียนโดยผู้ลงทุนเชิงเสียงผู้เข้าใจสภาพคล่องเป็นมรดก

코드คือกฎหมาย—แต่ม谁เขียนมัน?

ฉันเติบโตมากับบทกวีของแม่และแผ่นงานของพ่อบนถนนสายเดียวกัน หนึ่งพูดถึงจิตวิญญา อีกฝ่ายพูดถึงเซกา ตอนนี้ฉันเห็นบริษัทร่วมซื้อบิตคอยน์ไม่ใช่ว่าเป็นสินทรัพย์—แต่อย่างคำภาวนาเพื่อยืนยัน เราไม่มีการลงทุนในเหรียญ—we การลงทุนในความหมาย จะสูญเสียอะไรหากเธอเสรี?