Bakit Galit si Trump kay Powell?

Hunyo 2025, at si Donald Trump ay nasa ika-17 niyang rant sa social media—ngayon ay tawagin si Fed Chair Jerome Powell bilang “Too Late Sir” (isang pangalan na ginawa niya). Sinasabi niya na Europe ay bumaba ng rates nang sampung beses; kami wala pa. Walang inflation, umuunlad ang ekonomiya—bakit hindi babaan ng dalawang porsyento?

Sige, maliwanag: parang nakikinig ka sa mahal na sitcom. Isang dating presidente na naglalakas ng boses laban sa isang hindi pinili na opisyales tungkol sa interest rates. Pero ilalim ng komedya ay may totoong tensyon.

Ang Bomba ng Utang Sa Washington

Gusto ni Trump ang mas mababang rate para bawasan ang gastos sa pambansang utang. Ang kanyang math? Bawasan ang rate ng 2% → matipid $80 bilyon taon-taon. Makaawa ito—hanggang makita mo na batay ito sa paniniwala na hindi magkakaroon ng panic ang merkado.

Ang katotohanan? Ang pagbaba ng rate maagap ay mapapataas ang asset bubbles at bababa ang demand para sa Treasuries—na puwedeng magdulot ng mas mataas na yields, hindi mas mababa. Parang sinusukat mo ang febre gamit ang heater.

Ano nga ba Ang “Walang Inflation”?

Patuloy niyang sinasabi: “Wala naman inflation!” Pero iba ang data: nanatiling mataas ang core PCE (3%+), habang mabilis-bilis pa rin ang presyo ng enerhiya dahil sa global tensions.

Samantalang malakas pa rin ang labor market: unemployment nakatira sa 4.5%, taun-taon tugtugan naman 4%. Ang GDP ay medyo bumaba noong Q1—pero dahil lang sa inventory corrections.

Si Powell ay hindi nag-iisa—hindi siya tumitingin away; naghihintay siya para makita anumang malinaw na ebidensya ng economic slowdown bago gumawa.

Ang Labanan Sa Loob Ng Silid

Tandaan: Hindi ito tungkol lamang sa macroeconomics—ito ay political theater. Si Trump inilapat ang tariffs na nagpataas ng import costs, tapos tinutulan si Powell dahil di sila binabayaran via rate cuts. Gusto niyang magbigay stimulus pagkatapos mag-expand fiscal—but that breaks one of the golden rules of central banking: monetary policy should respond to conditions, not create them.

Ngunit narito tayo—political pressure vs institutional independence—and walang isa man dumarating magbago.

Ano nga ba Ang Iniisip Ng Mga Eksperto? (Spoiler: Mayroong Partido)

• Fed Vice Chair Goolsbee: “Wala kaming nakita pang matinding inflation pagkatapos ng tariff rollouts.” — Suggests room for early easing.
• Fannie Mae CEO Pulte: “Kailangan namin relief now.” — Nagbabanta kay Fed dahil wala sila mangyaring action.
• Cox (Harris Financial): Nagtataya ng soft landing pero expecta July/September cuts base on cooling labor signs. Ang huli? Marami ring eksperto warn against premature action: > “Cutting too soon fuels inflation expectations—and erodes trust in the Fed’s mandate.” — Gregory Daco, EY Chief Economist The consensus? Dalawampung cuts likely late 2025—but only if job growth slows significantly without wage spikes or price surges.

Kaya Bakit Hindi Lang Maghintay?

Pero dahil mahirap para sa merkado iwasan ang uncertainty kaysa ano man — at araw-araw itong labanan nila galit raw. Kapag mga lider tumatakbo laban sa institusyon publically, nawawalan sila confidence say dollar mismo—not just rate decisions but long-term stability. At oo—I’m aware I sound like a broken record repeating ‘wait for data.’ But that’s exactly why central banks exist: to be boring when chaos demands boldness, to stay calm when politicians scream, to do what’s right—not what’s popular.