Bakit Hindi Tunay na L2 ang Blast: Code-Level Reality Check

Ang Multisig na Problema

Ang mga deposito sa Blast ay kontrolado ng ³⁄₅ multisig ng hindi kilalang mga entity. Sa pamamagitan ng forensic analysis, nakita namin:

• Proxy at implementation contracts na deployed gamit ang Gnosis Safe
• 5 bagong gawang wallets bilang signers (sino sila? Walang nakakaalam)
• UUPSUpgradeable functionality na nagpapahintulot ng pagbabago sa code nang walang migration

Translation: Limang hindi kilalang partido ay maaaring baguhin ang contract logic anumang oras.

Ang Upgradeability Paradox

Ang totoo? Karamihan sa mga L2s ay may katulad na upgrade mechanisms sa kanilang growth phase. Ngunit iba ang sitwasyon sa Blast:

solidity // Sample risk vector mula sa Blast’s _setMainnetBridge function require(_mainnetBridge.code.length > 0); // Yan lang. Walang karagdagang checks.

Ibig sabihin, kahit anong contract (kahit malicious) ay maaaring italaga para kunin ang $200M+ na staked ETH/DAI.

Ang Katotohanan Tungkol sa ‘Hindi L2’

Ang tunay na problema ay kung ano ang wala sa Blast:

✅ Testnet ❌ ✅ Transactions ❌ ✅ Data bridges ❌ ✅ Fraud proofs ❌ ✅ Rollup architecture ❌

Ito ay isang yield-bearing smart wallet lamang. Hindi makakawithdraw ang mga user hangga’t:

1. Magdeploy ng new contracts ang mga estranghero
2. Kasama sa contracts ang withdrawal functions
3. Mailipat ang funds (voluntarily)

Ang ‘native yield’ ay galing sa paglalagay ng assets sa protocols tulad ng Lido.

Risk Assessment: Pwedeng Ma-Rug?

Hindi imposible. Bagama’t maliit ang posibilidad, dapat mag-ingat:

1. Code upgrades - pwedeng mag-introduce ng exploits
2. MainnetBridge approvals - pwedeng kunin agad ang assets
3. Zero transparency - walang impormasyon tungkol sa signers o governance roadmap

Payo ko? Ituring ito bilang experimental DeFi product - hindi infrastructure na karapat-dapat sa nine-figure TVL.