Bitcoin vs Gold

Ang Laro ng Pagmimina: Dalawang Mundo, Isang Layunin

Narinig mo na ba ang sabihin: ‘Ang Bitcoin ay digital na ginto’? Subalit sa likod nito, may malaking pagkakaiba sa katotohanan. Bilang isang taga-analisa ng mga on-chain data, alam ko—hindi ito simpleng salita lang.

Pagmimina ng ginto? Mga libong taon ng mga tulay, makapal na makinarya sa ilalim ng bundok. Matatag—ngunit limitado. Pero kapag nakuhain mo na ito, wala nang balik.

Pagmimina ng Bitcoin? Rampa laban sa mga walang laman na wave ng computation sa mga ASIC rigs sa Iceland at Texas. Walang tulay—kailangan mo lang ang kuryente at math.

Ang Engine ng Kakaibahan

Ngayon, narito ang napakasama. Ang mga minero ng ginto ay nagtataya nang matiyaga dahil stable ang kanilang input: walang dudahing duplasyon sa suweldo; matagal umabot ang equipment; solid ang surveys.

Hindi iyon para sa Bitcoin miners.

Ang output mo ay nakasalalay hindi lamang sa presyo ng BTC kundi pati na rin sa global hash rate competition. Kung magde-deploy siya ng 10% mas epektibong hardware bukas? Bumaba ang reward mo—kahit wala kang ginawa.

Ito’y tinatawag nating ‘ASIC hamster wheel’—isang walang tigil na proseso kung saan kinakailangan mong palaging i-upgrade bago pa man mahulog ang iyong kasalukuyan.

At oo—nakita ko ang mga grupo na nawalan ng milyon-milyon para lang makakuha ng efficiency na nawala rin agad pagkalipas ng 12 buwan.

Hindi lamang pera—kundi survival sa isang algorithmic arms race.

Higit Pa Sa Barya: Ang Mga Bayad Ay Ngayon Ang Bagong Ginto

Dito sumikat ang Bitcoin: iba’t iba ang kita.

Ang minero ng ginto — isa lang talaga: pagkuha at pagbebenta.

Ang minero ng Bitcoin? Dalawa:

• Bagong nakabuo nga BTC (block rewards)
• Bayad para sa transaksyon (batay sa demand)

At habang papalapit tayo sa 21 milyong BTC cap — maaaring lumampas ang bayad kay block reward noong 2035.

Imagina mo: sistema kungsaan lumalaki ang halaga hindi dahil sa inflationary printing—kundi dahil genuine network usage. Hindi lang maayos — ito’y anti-fragile engineering skala.

Paggamit ulit at Paradoxo?

The usapan tungkol sa enerhiya ay patuloy magpapatuloy—but let me offer some peace with data:

• Mula 2024, nabawasan naman yung total energy use kahit tumataas yung hash rate dahil 5x efficiency gain per watt (ngayon ~20 W/TH).
• Maraming mines ay gumagamit muli ng heat para pang-sariling heating o greenhouse farming—a move parang solar thermal plants sa Scandinavia.
• Sa Wyoming o Quebec, tila pinapahusayan nila yung clean energy projects dahil bumili sila neto during off-peak hours kapag di used yung hydro/wind power.

Pero… nag-iwan pa rin ito sulok-lupa hanggang kamatayan — mercury runoff hanggang deforestation — at madalas labanan sila dahil water rights at land ownership. yun nga… ano nga ba talaga ‘sustainable scarcity’ kapag may permanente ring pinsala? The answer is no—not without irony.